پند روز یک:
سعی کنید به هیچ ویژگی‌ای از هیچ آدمی حسودی نکنید. حتی بهترین ویژگی‌ها. چون یه روز، وقتی که اصلا انتظارش رو ندارید، ممکنه برای خودتون اون ویژگی صادق بشه. بعد می‌بینید که چقدر شبیه اون آدم بودن سخته. به خصوص که دیگه هم دلتون نخواد از هیچ زاویه‌ای شبیه اون آدم باشید.
پند روز دو:
بشینید از دور به خودتون نگاه کنید ببینید چقدر طبق انتظاراتین. یا مثلا یکی می‌گفت ببینید چقدر دوس دارید خاطره‌ی آدمِ ده سال بعدتون باشید. فقط سعی کنید از این چهره‌ای که از خودتون می‌بینید وحشت نکنید.
پند روز سه:
نمی‌دونم که چقدر می‌شه از یه سری اشتباها اجتناب کرد. چون خودم نتونستم یه اشتباهایی رو مرتکب نشم. اشتباهای گنده‌ای هم بودن شاید. ولی شیرجه زدم من توی اون اشتباها. ولی لااقل لااقلش اینه که سعی کنیم درس بگیریم ازشون. پاک که نمی‌شن هیچ‌وقت. بپذیریم که پاک نمی‌شن هیچ‌وقت. ولی درس بگیریم.
[دوستان و آشنایان! اشتباها ربطی به تغییر مربوط به دانشگاه نداره :) ]
سخن آخر روز: خداوندگارا! قرارمون این نبود خب! شوخی داریم مگه؟! باشه :))
سحر زرگرزاده